زیر بار ذلت رفتن یا نرفتن؟

یه جمله جالب هست که میگه بصیرت یعنی اینکه بدانیم در زمان نبودن حسین علیه السلام رهبر مسلم بن عقیل است...

تمامی کسانی که پشت به مسلم کردند همگی زیر بار ذلت و خواری رفتند هر چند که بعد ها پشیمان شدند و اسم خودشون رو توابین گذاشتند,اینها ثمره بی بصیرتی اون جماعتیه که فکر میکردند دارند تصمیم درست رو میگیرند غافل از اینکه تصمیمشون آب تو آسیاب دشمن ریختن هست.
تو قاموس قرآن و روایات اهل بیت (درود خدا بر آنها باد) دو جبهه داریم یکی جبهه حق و دیگری جبهه طاغوت و گروه سومی وجود نداره چراکه کسی عقل خودش رو قاضی کنه میبینه با کاری که داره انجام میده (کناره گیری) در واقع پشت جبهه حق خالی کردنه و برای همینه که کسانی که ظلم رو ببینند و نهی از منکر نکنند هم توبیخ میشوند.اگه بخوایم منطقی حساب کنیم این زیر بار ذلت رفتن اون گروه ساکتی است که ذلت در مقابل
ظلم نایستادن را با سکوت خود خریده اند.
با توجه به بحث های عقلی و نقلی اسلامی در زمان غیبت کبری زمامداری و امامت جامعه اسلامی با فقیهی است که شرایط رهبری را داشته باشند که عام و خاص(علما) به او روی میارند و اون رو امام خود قرار میدهند...
و بصیرت الان اینه که بدونیم رهبر ایران همان مسلم بن عقیل است که فرمانش فرمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

به امید ان روز موعود....