حکومت اسلام!

هیچ وقت حق به شلوغی و خلوت نفرات سنجیده نمیشه و برا رد این قضیه مثالهای نقض زیادی در طول تاریخ بشریت به چشم دیده ایم و معمولا اتفاق افتاده که پیروان حقیقت ,اندک بوده اند تا طرفداران باطل...

وقتی تفکری شکل میگیرد که قدرت مدیریت بر دنیا را به نحو کامل دارد مسلما احتیاج به اصلاحاتی دارد که برای مستکبران و دنیا خواهان به شدت تلخ و یا به اصطلاح موی دماغ است که حتما باید یا تطمیع شود و ساکت بماند و یا حذف شود که برای همین شیعه در تاریخ یک گروه فراری و البته با منطق محکم بود که به عنوان نمونه در دوران حجاج بن یوسف شیعه کشی یک امر لذت بخش برای حجاج بود ...

این سنت ادامه داشت تا اینکه قدرت و حکومت به دست شیعه افتاد و به نحو کامل تر آن بدست امام خمینی کلید خورد...

این سنت مقابله با حکومت های الهی ادامه دارد تا حکومت اسلام به طرز کامل آن به دست منجی عالم حضرت مهدی فرزند امام حسن عسکری امام دوازدهم برپا شود,به امید آن روز...

اگر دوران حکومت علی علیه السلام را ببینید، بخاطر جمهوری اسلامی خدا را شکر می کنید!

فقر چیز بدی است؛ خیلی بد. آنقدر که امیرالمومنین مجبور باشد بخاطر کاستن درد آن شب ها کیسه ی خرما بدوش بکشد. یعنی در چند قدمی دارالاماره ی علی که عدالت مجسم است، کسان بسیاری از فرط فقر به خاک بیچارگی نشسته اند، آنچنان که به تکه ای نان راضی می شوند و برای فرمانروایشان دعا می کنند!

علی علیه السلام نامه ای را به مالک اشتر دادند تا مانیفست حکومت اسلامی باشد برای همه ی دوران ها؛ ولی همه می دانند که امپراطوری اسلام در زمان امیرالمومنین علیه السلام با همین مانیفست بسیار فاصله داشت. او بسیار می کوشید که جامعه اش را بسازد ولی چقدر موفق بود؟!